Η πατρίδα του Κρόκου είναι η αρχαία Μεσοποταμία και οι γύρω περιοχές, όπου το λουλούδι ήταν αυτο-σπαρμένο. Υπήρξε ο Κρόκος από τα οροπέδια του Κασμίρ προς την Ιωνία, αλλά και στην Αίγυπτο, στις Κυκλάδες και στην Κρήτη. Στην Κνωσό υπάρχει μια τοιχογραφία η οποία αντιπροσωπεύει την (κατά πάσα πιθανότητα τελετουργική) συγκέντρωση του Κρόκου, που χρονολογείται περίπου από το 1700 π.Χ. Η ίδια περίπτωση είναι και η σχετική τοιχογραφία στο Ακρωτήρι της Τήρειας, η οποία βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.

Οι Κυκλάδες είναι η μόνη περιοχή στην Ελλάδα όπου ο Κρόκος χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από τις γυναίκες που τη συλλέγουν από τα βουνά. Στην Κρήτη, παρόλο που γνωρίζουμε τη συλλογή του λουλουδιού σε άγρια μορφή και καλλιεργούμενη μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα, σήμερα είναι πολύ δύσκολο να βρούμε ανθρώπους που να συλλέγουν τον Κρόκο ή να το μαζεύουμε λόγω της παράδοσης. Ο Κρόκος που καλλιεργείται στην Κοζάνη είναι ο Crocus sativus, το καλύτερο από τα μέλη του φύλου των Iridaceae, που περιλαμβάνει 78 ακόμη είδη. Αυτό το είδος δίνει το καλύτερο σαφράν.