Ο Κρόκος Κοζάνης, το χρυσό της ελληνικής γης όπως αποκαλείται, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και πολύτιμα καρυκεύματα των αρχαίων πολιτισμών, λόγω της ουσίας, του χρώματος, των φαρμακευτικών και των αφροδισιακών ιδιοτήτων του. Η Κλεοπάτρα την χρησιμοποίησε στα καλλυντικά της, τους αρχαίους Φιλιππίνους στις προσφορές τους στη θεά Αστάρτη.

Ο Όμηρος το αναφέρει στα χειρόγραφα του, ενώ βρίσκεται επίσης στην Παλαιά Διαθήκη. Η ιστορία της στη σύγχρονη Ελλάδα ξεκινά όταν οι έμποροι της Κοζάνης το μεταφέρουν από την Αυστρία, τον 17ο αιώνα. Για τριακόσια χρόνια, ο Κρόκος καλλιεργήθηκε και καλλιεργήθηκε κάτω από τον ήλιο της Μακεδονίας, σε μια περιοχή που περιλαμβάνει πολλά μικρά χωριά του Νομού Κοζάνης.

Οι κάτοικοι της περιοχής Κρόκος το καλοκαίρι και το φθινόπωρο αφαιρούν από το χέρι τα πολύτιμα στίγματα του πανέμορφου λουλουδιού και στεγνώνουν προσεκτικά. Χρειάζονται περίπου 150.000 λουλούδια για την παραγωγή 1.000 γραμμαρίων κόκκινου σαφράν. Ο Κρόκος Κοζάνης ή σαφράν ή ζαφόρα όπως συνήθως λέγεται, ανήκει στην καλύτερη ποιότητα του σαφράν στον κόσμο.